Choroba Hashimoto – Psychobiologia 

Objawy pojawiające się w przebiegu choroby Hashimoto są liczne i różnorodne. Doty­czą one przede wszystkim przewodu pokarmowego, skóry, układu krążenia, układu moczowego, układu oddechowego i mięśniowo­-szkieletowego. Mogą też wpływać na powstanie objawów neuropsychiatrycznych, do których najczęściej należą zaburzenia nastroju, percepcji rzeczywistości, zaburzenia koncentracji uwagi i przebieg procesów pamięci. Szczyt zachorowania obserwuje się między 40, a 60 rokiem życia i szczególnie narażone na chorobę są kobiety (Broniarczyk-Czarniak, 2017).

Choroba Hashimoto według Psychobiologii jest przekazywana przez więzy krwi. Wiąże się z pojęciem „samozniszczenia” i  dosyć często objawia się w postaci wola tarczycy, który w fazie aktywnej konfliktu może doprowadzić do jej zniszczenia.

Nieprzepracowane traumy z historii rodzinnej przechodzą na kolejne pokolenia. Przykładem danego stanu rzeczy są badania przeprowadzone na szczurach Dias i Rassler, (2014) czy Dębiec i Sullivan (2014), które wskazują, że stres, jakiemu poddano samicę, został „odziedziczony przez potomstwo”, a co za tym idzie ujawnił się nawet w trzecim pokoleniu.

Podobnie sytuacja wygląda u osób z problemami w pracy gruczołu tarczycy. Choroba Hashimoto po raz pierwszy została opisana w 1912 roku w Japonii przez doktora Hakaru Jest jedną z najczęściej występujących chorób o podłożu autoimmunologicznym. Do dziś nie poznano w pełni jej pochodzenia, ale wydaje się, że u wielu pacjentów występuje dziedziczna predyspozycja do jej występowania.

Przypadki, gdzie nie można jednoznacznie zidentyfikować przyczyny powstania choroby gruczołu tarczycy określane są mianem postaci pierwotnej i to ona najczęściej jest diagnozowana. Na poziomie klinicznym objawia się ona powiększeniem gruczołu tarczowego (wole) z obecnością lub nie, niedoczynności tarczycy. W obrazie histopatologicznym dominuje obfity naciek limfocytarny, a w obrazie ultrasonograficznym tarczycy widoczne są hipoechogeniczne obszary (Broniarczyk-Czarniak, 2017). Najlepszym markerem serologicznym do rozpoznania choroby są przeciwciała anty-TPO, gdyż występują one u ok. 95% pacjentów dotkniętych chorobą (Caturegli, De Remigis, Rose, 2014). Warto również wiedzieć, że osoby z autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy są w grupie ryzyka wystąpienia zaburzeń depresyjnych, zaburzeń ze spektrum ChAD (choroba afektywna dwubiegunowa), zaburzeń lękowych oraz snu (Oomen, 1996; za: Broniarczyk-Czarniak, 2017).

W innym badaniu przeprowadzanym w 2014 roku przez Ayhan i współpracowników celem, którego było zbadanie częstości występowania dużej depresji (ang. major depressive disorder, MDD) i zaburzeń lękowych u pacjentów z chorobą Hashiomoto i wolami tarczycy, wykazano że schorzenia te zwiększają predyspozycje do poważnych zaburzeń depresyjnych i lękowych.

Związek pomiędzy autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy, a powsta­waniem zaburzeń nastroju czy zaburzeń lękowych nadal pozostaje niejasny i wymaga kolejnych badań oceniających, w jaki sposób przeciwciała tarczycowe mogą oddziaływać na pracę mózgu. W świetle przeprowadzonych badań szczególną uwagę zwraca się przede wszystkim na stres, zarówno ten prenatalny, jak i ten istniejący w pierwszym okresie życia, ale również ten który wiąże się z traumatycznymi przeżyciami przodków. Narażenie na traumę pozostawia trwałe ślady, jak również przyczynia się do dożywotniej reakcji osi HPA, wynikiem czego może być pojawienie się zaburzeń poznawczych, osobowości i innych zmian behawioralnych.

Choroby tarczycy a Psychobiologia? 

Medycyna konwencjonalna, bada, sprawdza, poszukuje, natomiast Psychobiologia nie tylko nadaje kierunek, ale również pozwala na odnalezienie, czyli uświadomienie rodowych historii, które uwarunkowały chorobę w ciele.

Choroba Hashimoto jako autoimmunologiczna choroba tarczycy według Psychobiologii jest przekazywana przez więzy krwi. Wiąże się z pojęciem „samozniszczenia” i  dosyć często objawia się w postaci wola tarczycy, który w fazie aktywnej konfliktu może doprowadzić do jej zniszczenia. Według biologicznej logiki choroba autoimmunologiczna oznacza „warunek”, który został postawiony na przykład w okresie Projektu/Celu, kiedy to matka powiedziała do ojca: „Jeszcze raz mnie uderzysz, a odejdę” (np. w kontekście pozbawię cię kontaktu z dzieckiem), „Jeśli nie usuniesz tego dziecka, będziesz musiała je wychować sama”.

Zadaniem terapeuty jest odkryć konflikt biologiczny:

„Przyjmuję na siebie czyjąś winę (by kogoś od niej uwolnić).”
„Nie mam prawa się bronić i przejmuję konflikt mojego ojca/ mojej matki itp.”

Słowem kluczem w przypadku chorób tarczycy w Totalnej Biologii jest „niesprawiedliwość”, ale też „prędkość” czy „siła/bezsilność”. Słowo tarczyca wywodzi się od tarczy, która z jednej strony może wskazywać na „ochronę”, czyli ta która chroni, jak i na jej „brak”. W sytuacji kiedy ktoś z Rodu powierzył na przykład dziecku tajemnicę i w związku z tym dziecko przeżywa ogromny stres, gdyż musi dochować tajemnicy, bo w przeciwnym razie może nawet „stracić życie”. Mózg, by ochronić gardło rozkaże tarczycy zamienić się w tarczę. Do tego idealnie nadają się wole. Wszystko będzie służyło zagłuszaniu słów osoby w podświadomej „ochronie tajemnicy”.

Choroby tarczycy w Psychobiologii, a problem związany z czasem:  

„Muszę zdobyć więcej czasu”
„Muszę spowolnić czas”

Do samozniszczenia dochodzi na przykład wtedy, kiedy „coś stało się lub musi się stać w „linii krwi”.. Przykładem może być sytuacja: „Mojemu ojcu zostały 3 m-ce życia”. Choroba tarczycy w tym przypadku pozwoli: „zyskać na czasie”, gdyż ten w obliczu zbliżającego się zagrożenia biegnie zbyt szybko. Podświadomy konflikt dotyczący czasu, który się uaktywnia ma za zadanie „spowolnić czas” (zwolnić metabolizm).Ważne jest to szczególnie wtedy, kiedy dana osoba znajduje się w sytuacji stresującej i liczba zadań do wykonania ją przerasta i w związku z tym tarczycy czas płynie zbyt szybko. Nie „mam czasu”, więc ważne jest jego spowolnienie.

• „To ważne bym się pośpieszyła, ale nie mogę, mam jeszcze tyle do zrobienia”, 
• „Muszę działać szybko, ale nie daję rady”,
• „Nie mam siły na to wszystko, jestem za wolna”,
• „Przytłacza mnie to, że dzieje się to tak szybko”,
• „Jestem kompletnie przytłoczona przez „goniące wydarzenia”,
• „Zawsze muszę stawiać czoła problemom sama”.

By mieć zdrową tarczycę sprawdza się w życiu danej osoby, ale i historii rodziny między innymi:

• Czy wśród przodków były jakieś ataki na gardło? ataki na życie?
• Czy ktoś w rodzie urodził się z pępowiną owiniętą wokół szyi?
• Czy ktoś w rodzie został powieszony i/lub kto powiesił się w klanie rodzinnym?
• Czy wydarzyła się w rodzie jakaś agresja na obszar gardła? (na przykład mężczyzna zaatakował kobietę i w wyniku tego aktu doszło do gwałtu, w trakcie którego położył jej rękę na szyi, grożąc że jak będzie krzyczała, to ją zabije, zadusi),
• Czy jak osoba była dzieckiem i znalazła się w sytuacji, kiedy zdenerwowała któregoś z rodziców, bo na przykład zaczęła głośno płakać bez powodu, lub powiedziała coś co wzbudziło atak złości u ojca czy matki i w wyniku tej sytuacji dziecko zostało chwycone za gardło i się silnie wystraszyło,
• Czy czasem matka nie miała założonej klamry na szyjce macicy, by powstrzymać przedwczesny poród (analogia: szyjka – szyja)?

To tylko niektóre z wielu historii, które dotyczy choroby Hashimoto .

Jeżeli masz problem i potrzebujesz rozwiązać konflikt dotyczący tarczycy zapraszam Cię na konsultację.