Czym jest trauma? Czy ta rana może się kiedyś zagoić?

Trauma pochodzi od grec. słowa „rana”, „zranienie” i jest urazem psychicznym, psychologicznym i emocjonalnym. Trauma, to nie to co Ci się przydażyło. Trauma to, to co się dzieje w Tobie w wyniku tego co Ci się przydażyło. Kiedy następuje traumatyczne wydarzenie, pojawia się rana i wskutek tego zaczynasz cierpieć więc rana to trauma. Co jest dobrą wiadomością? Dobrą rzeczą jest to, że jeśli trauma miała miejsce 10-30 lat temu to nic na to nie można poradzić. To już się wydarzyło. Jeśli jednak traumą jest rana, którą odniosłeś, to zawsze można ją uleczyć. Trauma to przede wszystkim niezagojona rana, która wciąż boli. Kiedy zostałeś zraniony jako dziecko to, to co robisz to odłączanie się od swoich uczuć, od siebie. Podstawową traumą jest odłączenie się od siebie. Dobra wiadomość jest taka, że zawsze możesz ze sobą się połączyć. Trauma, kiedy nie jest rozwiązana jest przekazywana kolejnym pokoleniom, dzieciom itd. 

Terapia traumy złożonej. Jak odzyskać integralność psychiczną i kontrolę nad emocjami?

Przełomowym momentem w psychoterapii może być chwila, kiedy osoba uzyskuje wgląd lub przestawia się na adaptacyjny sposób radzenia sobie z niepokojącymi wspomnieniami. Problemy osób, które mają za sobą trudną i długą historię traumy (złożony zespół stresu pourazowego – complex post traumatic stres dis order – C-PTSD) jest normalną reakcją na nienormalne sytuacje życiowe z przeszłości lub adaptacją do nich. Konfrontacja z traumą z dzieciństwa wymaga niezwykłej odwagi. Proces zdrowienia może się wydawać przedsięwzięciem skazanym na porażkę, a nawet przerażającym – niczym poszukiwanie w ciemności źródła bólu. Za przyczyną terapii traumy w ciemności rozbłyśnie światło, a ku Twoim oczom ukażą się drzwi do rzeczywistości, w której poczujesz się wolny.

Dzięki obecności terapeuty zaczynasz rozumieć doświadczenia dezorientacji,

cierpienia, gniewu, żalu, wstydu i bólu.

Dziecięce traumy mogą mieć różną postać: od doświadczeń przemocy i zaniedbywania po poczucie obcości, odrzucenia i ciągłego niezrozumienia. Być może dorastałeś w rodzinie, w której rodzice mieli własne, nierozwiązane traumy, co utrudniało im zaspokajanie twych potrzeb emocjonalnych. Może byłeś świadkiem brutalnych napaści seksualnych lub innych aktów przemocy. W takich sytuacjach człowiek wytwarza reakcje obronne chroniące jego czułe punkty. Przede wszystkim musimy pamiętać że nie wolno porównywać straty lub bólu jednej osoby z cierpieniem innej – każdy ma odmienne doświadczenia, które pozostawiają odmienne rany. Nierozwiązane traumy z dzieciństwa mocno odbijają się na naszym zdrowiu psychicznym i emocjonalnym. Szarpiesz sie między uczuciem osamotnienia, a zalewem emocji: strachu, gniewu lub rozpaczy. Prawdopodobnie cierpisz na lęki lub depresję. Możliwe, ze czasem „odłączasz się” od emocji lub wykazujesz objawy dysocjacji, co pozwala ci przetrwać kolejny dzien. Jeśli masz któryś z powyższych objawów – to terapia traumy jest dla ciebie. Leczenie traumy dziecięcej wymaga zachowania równowagi miedzy skupieniem się na dawnych bliznach, a życiem w chwili obecnej. Czasami codzienne obowiązki wydają sie czymś nie do przeskoczenia. Gdy paraliżuje nas lęk lub wstyd, wyjście po zakupy, stresy w pracy, wychowywanie dzieci lub życie małżeńskie potrafią być przytłaczające. Kluczem będą strategie, które umożliwiają nam zachowanie uważności i zapewniają stabilność.

Terapia Complex – PTSD (C-PTSD)

Pracując ze złożonym zespołem stresu pourazowego wykorzystuję różne podejścia.

W przypadku traumy relacyjnej / rozwojowej najczęściej stosuję:

• Psychoterapia psychodynamiczna – w trakcie szkolenia
• Psychotraumatologia praktyczna – jestem Psychotraumatologiem
• Psychotraumatologia złożona – w trakcie szkolenia

W przypadku traum szokowych wykorzystuję:

• Somatic Experiencing – w trakcie szkolenia
• ISP (Integral Somatic Psychology) ucieleśnianie emocji – w trakcie szkolenia.

Metody terapeutyczne, w których wyszkoliłam się bądź wciąż szkolę, są przede wszystkim ukierunkowane na pracę z osobami po przeżyciach traumatycznych i pozwalają mi pracować według zasad „bottom – up”, czyli od dołu w górę. Na początku pracuję z pamięcią niejawną, śledząc poziomy przetwarzania i organizacji mózgu. Praca to uwzględnia najgłębsze struktury mózgu, w których trauma się zapisała (pień mózgu/ciało) i przesuwa się w górę do emocji (układ limbiczny) na końcu są funkcje poznawcze (kora nowa/ myślenie, nadawanie znaczeń). W pracy terapeutycznej kluczowe jest przetworzenie doświadczeń i ich zintegrowanie na tych trzech płaszczyznach. Psychoterapia sensomotoryczna stanowi terapię opartą na rozmowie zorientowanej na ciało, która rozwinięta została w latach 80-tych przez Pat Ogden, wzbogacona wkładem z obszaru przywiązania, neuronauki i dysocjacji.

Objawy psychosomatyczne – terapia zaburzeń psychosomatycznych

Objawy traumy wpływają nie tylko na nasze stany emocjonalne i mentalne, ale również na nasze zdrowie fizyczne. Jeśli nie znajdujemy innego powodu choroby fizycznej, podejrzanymi stają się stres i trauma. Trauma może sprawić, że nie będziemy widzieć, mówić, słyszeć; może spowodować paraliż nóg albo rąk; może wywoływać bóle karku i kręgosłupa, zespół chronicznego zmęczenia, zapalenie oskrzeli, astmę, problemy gastryczne, ciężki zespół napięcia przedmiesiączkowego, migreny i mnóstwo innych tak zwanych objawów psychosomatycznych. Każdy narząd i układ, który może kumulować niewyładowaną energię, jest łatwą ofiarą. Ta skumulowana energia potrafi użyć każdego dostępnego aspektu naszej fizjologii, dążąc do wyładowania.

Swoją pracę poddaję stałej superwizji.