Zespół jelita drażliwego – psychobiologia

Psychobiologia – zespół jelita drażliwego

Przeszłość pacjentów z chorobami jelit, a w szczególności tych z zespołem jelita drażliwego jest często naznaczona przemocą. Istnieją silne powiązania między rozpowszechnieniem historii nadużyć, zwłaszcza wykorzystywania seksualnego kobiet, a objawami niespecyficznych zaburzeń klinicznych, takich jak zespół jelita drażliwego i fibromialgia.

Mózg przekazuje do jelit interpretację danych, które pochodzą z naszych narządów zmysłu takich jak oczy, skóra czy uszy. Jelita są obficie wyposażone w nerwy czuciowe, które przenoszą informacje do mózgu i to właśnie sygnały wysyłane z wnętrzności dają początek temu co nazywamy „czuciem w trzewiach”. Kiedy w naszym życiu zaczyna pojawiać się zbyt wiele sytuacji, w których „ściska nas w trzewiach” to może dojść do nadmiernego uwrażliwienia aparatu neurologicznego. Kiedy jednak stracimy kontakt z wewnętrznym głosem naszego organizmu, to na początek przełoży się to na spadek poczucia naszego bezpieczeństwa, a w rezultacie psychiczna trauma zacznie rzutować na przewodnictwo sygnałów bólowych z jelit do mózgu.

Źródłem cierpienia dla osób po traumie są często nieprzewidywalne, nagłe, intensywne i przedłużające się stany rozregulowania. Ta nierównowaga autonomiczna i brak elastyczności prowadzą do problemów zdrowotnych. Mogą mieć one charakter somatyczny, manifestując się osłabioną funkcją immunologiczną, dolegliwościami trawiennymi, trudnościami z oddychaniem, cukrzycą, podwyższonym ryzykiem chorób serca i udarów oraz chronicznym zmęczeniem.

Musimy pamiętać, że mózg w korze przedczołowej przechowuje wspomnienia emocjonalne. Nasza kora przedczołowa interpretuje bieżące bodźce fizyczne i psychiczne w świetle minionych doświadczeń, które mogą sięgać nawet niemowlęctwa. Kiedy pobudzeniu ulega ta część mózgu wówczas oznacza to, że dzieje się coś emocjonalnie ważnego.  Co istotne to u osób będących pod wpływem chronicznego stresu kora przedczołowa i powiązane z nią struktury pozostają w stanie nadmiernej czujności – wciąż wypatrują niebezpieczeństwa.

W 1990 roku w klinice gastroenterologii Akademii Medycznej w Karolinie Północnej przeprowadzono eksperyment z udziałem tamtejszych pacjentek. W trakcie wywiadów 44% kobiet zgłosiło jakiś rodzaj przemocy seksualnej i (lub) fizycznej. „Pacjentki, które doświadczyły przemocy, były czterokrotnie bardziej narażone na ryzyko wystąpienia bólu w obszarze miednicy, dwa do trzech razy bardziej narażone na większą liczbę operacji chirurgicznych w ciągu całego życia”. W nowszym badaniu, które odbyło się w tej samej placówce, aż dwie trzecie ankietowanych kobiet przyznało, że padło ofiarami nadużyć o charakterze fizycznym lub seksualnym, bądź obu. Podobnie jak w poprzednim doświadczeniu, maltretowane w przeszłości pacjentki częściej przechodziły różne operacje, takie jak usunięcie pęcherzyka żółciowego, histerektomia lub laparotomia. Ponadto „w porównaniu z osobami, które nie były wykorzystywane seksualnie, częściej doświadczały bólu i objawów somatycznych związanych z przewodem pokarmowym oraz miewały dni, w których pozostawały w łóżku, z powodu złego samopoczucia.

Jakie są psychiczne podstawy zespołu jelita drażliwego?

Poszukując psychicznych podstaw zespołu jelita drażliwego (stany zapalne jelit) warto jest zastanowić się nad:

• okropną, obrzydliwą, wstrętną, „brudną sprawą”, o jakimś świństwie, którego nie da się strawić,
• seksualnością, która mogła zostać  na różne sposoby „podważona”,
• zatrzymanych rodowych tajemnicach o nadużyciach, o kazirodztwie, o gwałtach, o sprawcach,
• przemocą  fizyczną, emocjonalną lub seksualną w historii rodziny.

Jak powyższe sytuacje wpłynęły na Twoje życie? Kogo, lub czego obawiali się przodkowie? Jakie były emocjonalne konsekwencje przemocy? O tych i innych konfliktach związanych z jelitami dowiesz się więcej z mojego ebooka. Jeżeli w przetwarzaniu okropnych, obrzydliwych, trudnych sytuacji  potrzebujesz wsparcia to zapraszam Cię na konsultację i do samodzielnej rejestracji online.